Heerlijk zo'n tomaat, echt autochtoon is de vrucht alleen niet. De serres waarin de plant gekweekt wordt, moeten dan ook warm gestookt worden. Daar komt heel wat CO2-uitstoot bij kijken, maar de sector doet er alles aan om die te beperken.
Een lapje varkensvlees eten, moet kunnen. Dat daar voor mannelijke varkens een extra pijnlijke prijs aan vasthangt, negeren we liever. Waarom moeten die zogenaamde beren toch gecastreerd worden? Kan het dan echt niet anders? Nu er steeds meer alternatieven voor die pijnlijke praktijk opduiken, lijken de dagen van de castratie stilaan toch geteld.
Als het aan de zuivelfabrikanten lag hadden ze al lang in koeienletters ‘maakt u gezonder’ op hun drankjes met probiotica gezet, maar dat mag niet van Europa. Wetenschappers zijn nochtans formeel: "de effecten zijn ontegensprekelijk, we moeten ze alleen nog beter bewijzen." Binnenkort dus toch op je potje yoghurt? Niet zo snel. Het kan zijn tijd nog wel duren.
Dat zalm omega 3-vetzuren bevat ontdekten wetenschappers vorige eeuw. Niet minder dan een wondermiddel dat kanker voorkomt en zelfs depressies zou genezen, zo werd geroepen. Allemaal aan de omega 3, dus. Dat was althans de boodschap. En toen staken plots stemmen de kop op die beweerden dat het allemaal onzin was. Hoe zit dat nu? Is zalm zwemmend Prozac of niet meer dan een placebo-te-water?
"Italië is grote fraude met olijfolie op het spoor." "Massale fraude met olijfolie." "Topmerken olijfolie sjoemelen al jaren met kwaliteit". De krantenkoppen logen er niet om toen eind 2015 uit een Italiaans kwaliteitsonderzoek bleek dat er flink wat geknoeid wordt met Italiës belangrijkste exportproduct. Maar waarom doen bedrijven dat, en hoe erg is dat?
Je kunt het toasten, maar het is toch altijd balen als je brood te snel oudbakken wordt. Moet een brood eigenlijk wel zo groot zijn? En wat gebeurt er met alle broodproducten die aan het einde van de dag de kassa niet hebben gehaald? Journalist Matthieu Van Steenkiste ging op zoek naar alternatieven voor de prullenbak.
De Vlaming heeft zin in kip. Zoveel zin dat kip van over de hele wereld tot bij ons moet komen. Omgekeerd sturen wij onze hennen dan weer naar Duitsland, Thailand en - waarom niet? - Zuid-Afrika. En dan is er nog een vreemde trafiek heen-en-weer met Nederland. Houdt al die import en export steek, economisch en ecologisch? En moét dat echt? Journalist Matthieu Van Steenkiste zocht het voor ons uit.
Oorspronkelijk stamt de banaan uit Azië, en had ze een verspreidingsgebied van Noord-Australië tot de Himalaya. Via menselijke migratie heeft de vrucht ook wortel geschoten in Afrika en vervolgens Amerika. Vandaag wordt de banaan in 120 verschillende landen geproduceerd. De verwerkingsmogelijkheden zijn eindeloos: smoothies, chips, meel, puree... Bananen maken tot tien procent van de winst van een supermarkt uit, maar eindigen ook vaak onverkocht wegens snel overrijp.