Tracés
Artikels
Community
Zoeken
Ook je steentje bijdragen?
Word lid
word lid
Bacteriën en andere micro-organismen kunnen efficiënter voedsel produceren dan planten en dieren. Moeten we massaal aan de microben om het milieu te ontzien?
Vlees eten lijkt soms even natuurlijk als de groene kleur van gras of de zon die opkomt. Maar is dat wel zo? Sociologisch onderzoek onthult hoe populaire cultuur kinderen van jongs af aan kneedt tot vleeseters. Socioloog Matthew Cole verwoordt het zo: “Eerst leren kinderen om dieren lief te hebben, vervolgens horen ze dat het normaal is om hen te doden en op te eten. Dat is verraad ten opzichte van hun natuurlijk vermogen tot empathie.”
Wat tomaten voor de doorsnee Italiaan zijn, is witloof voor zowat iedere Belg: een haast heilige groente. Sinds de jaren 1980, en zeker sinds grondwitloof een erkend streekproduct werd, is die religieuze kwestie er eentje van twee kampen: of je bent van het grondwitloof of je geeft de voorkeur aan het op hydrocultuur gekweekte witloof. Maar maakt het eigenlijk wel uit, bijvoorbeeld wat duurzaamheid en smaak betreft, of is het echt een kwestie van (bij)geloof?
Witloof is een oer-Belgische groente, ontstaan in Brussel. België en buurlanden Nederland en Frankrijk zijn dan ook de grootste witloofeters. Wil je meer weten over de weg van het witte goud van veld tot vork? Je vindt hier alvast een beknopt overzicht.
We leven met z’n allen steeds meer in steden en we eten ons buikje rond met voedsel dat van heinde en verre komt. Dat weegt niet alleen op het milieu, het maakt ons ook kwetsbaar. Want van zodra er een kink in de kabel komt, kan de aanvoer stroppen. Moeten we onze landbouw niet dichter bij de stad en dus de verbruiker brengen? Kunnen we van onze stenen woestijnen echte tuinsteden maken? En zo ja, is dat ook wenselijk?
Het Belgische aardbeiseizoen is er weer, en dat verheugt zowel de aardbeiliefhebber als de seizoenarbeiders. Verse aardbeien worden in ons land vaak door Oost-Europeanen geplukt, die lange dagen maken en na een drietal maanden met een enveloppe vol cash naar huis gaan. Maar hoe ziet het leven van die seizoenarbeiders eruit? Waarom hebben we hen zo nodig? En waarom betalen we hen niet beter?
Frisdranken, chips, gesuikerde ontbijtgranen, snoep en andere snacks mogen onze kinderen dan wel dik en ziek maken, toch is de marketing rond deze producten alomtegenwoordig. En het spel wordt sluw gespeeld. Zo sluw dat experts smeken om een strengere overheidsaanpak. Landen zoals Chili lopen hierin voorop en kunnen onze beleidsmakers inspireren.
De zon schijnt, vogels fluiten en de knoppen groeien weer aan de bomen. Ofwel, het voorjaar dient zich aan. En daarmee ook een klein leger aan wildplukkers, klaar om zich tegoed te doen aan al het lekkers dat de natuur te bieden heeft. "Wildplukken is hot", zo constateert het Nederlandse Staatsbosbeheer. Maar niet iedereen is onverdeeld enthousiast. Natuurpunt: "De wildpluk is voor sommigen een soort doos van Pandora."
