Tracés
Artikels
Community
Zoeken
Ook je steentje bijdragen?
Word lid
word lid
Olijf- en amandelbomen, wijnstokken, kersenbomen en pruimenbomen: ze vallen allemaal ten prooi aan de bacterie Xylella fastidiosa. En aangezien geen enkele behandeling haar momenteel kan stoppen, dreigt er een economische ramp in het mediterrane bekken. Ik ging op reportage in de eeuwenoude olijfgaarden van het Italiaanse Apulië, waar alles begonnen is.
De Week van de Fair Trade is in volle gang. Dit jaar staat het erbarmelijke loon van de cacaoboeren in de West-Afrikaanse cacao-industrie centraal. De meerderheid van de boeren in Ghana of Ivoorkust – waar meer dan 60 procent van alle cacao wereldwijd vandaan komt – verdient 67 cent per dag. De boeren leven dus ver onder de armoedegrens. Een vraaggesprek met directeur van Fairtrade België Nicolas Lambert, en regiomanager cacao van Fairtrade Africa Anne-Marie Yao.
In het paradijselijke Costa Rica werken ananasarbeiders onder erbarmelijke omstandigheden voor een hongerloon. Goede arbeidsomstandigheden zijn nochtans een absolute voorwaarde voor de handel met Europa, althans volgens een handelsverdrag. Zijn dat slechts holle woorden, of heeft zo’n akkoord ook echt iets te betekenen? Twee Gentse doctoraatsstudenten zochten het uit.
De meeste ananas die wij vers eten komt uit Costa Rica en worden per boot verscheept. Lees meer over de weg die Tracé aflegt in vijf korte stappen.
Voedingsexpert Patrick Mullie is een man met een missie: de Vlaming gezonder laten leven. En zo’n gezonde levensstijl is volgens hem helemaal niet ingewikkeld: een gezond gewicht, dagelijks 30 minuten bewegen, vooral plantaardige voeding eten en niet roken.
Jaarlijks gaat in Vlaanderen 907 miljoen kilogram voedsel verloren. De voornaamste redenen zijn overproductie en strenge cosmetische eisen. Verschillende spelers werken aan een toekomstplan tegen verspilling. ‘Groenten gebruiken als meststof is echt de laatste optie.’
Worst, snoepgoed en confituur. Dat kreeg kosmonaut Yuri Gagarin mee tijdens de allereerste vlucht rond de aarde in 1961. Ruimte-eten zat in die tijd in tandpastatubes, pureekubusjes of werd meegenomen als diepgevroren poeder. Vandaag de dag ziet een ruimtelijk diner er helemaal anders uit. Maar is het ook lekker of smaakt het helemaal nergens naar? En wat kan astronautenvoeding ons precies leren over onze eetgewoontes op aarde?
In iets meer dan een decennium schopte quinoa het van armemenseneten voor de boeren in de Andes tot superfood voor de bewuste consument – niet alleen bij ons in het Westen, maar evengoed in de Andeslanden zelf. Productie, export en consumptie namen een hoge vlucht. Maar bracht de populariteit van het gewas ook welvaart voor de telers in de Andes? Een vraag voor Efrain Avendaño Torres, algemeen directeur Solid Food Peru.
