Tracés
Artikels
Community
Zoeken
Ook je steentje bijdragen?
Word lid
word lid
De Nederlandse en Belgische landbouw zijn wereldkampioenen op vlak van efficiëntie. Met steeds minder meststoffen en gewasbeschermingsmiddelen slagen we erin om steeds meer voedsel te produceren. Maar is meer efficiëntie ook per definitie duurzamer? En welke richting zal de landbouw uitgaan?
Theezakjes ogen misschien onschuldig, milieuvriendelijk zijn ze niet. Ze horen niet thuis bij het gft-afval, en recycleren is onbegonnen werk. En dan gaat het niet enkel over de piramidevormige, 'zijden' zakjes. Ook de bewuste consument die enkel de klassieke, papieren theezakjes in huis haalt is er aan voor de moeite.
In de schaduw van ons imago als bierland kende de wijnbouw in België de laatste tien jaar een stevige groei. Wijnen van eigen bodem hoeven niet langer onder te doen voor topwijnen uit traditionele wijnlanden. Maar of de sector economisch levensvatbaar is, en wat de impact van het veranderende klimaat zal zijn, moet nog blijken.
Blockchain geldt als de technologiehype van het moment. De software belooft transparantie, efficiëntie en verbondenheid, al is nog niet voor iedereen duidelijk hoe het dat precies zal bewerkstelligen. Ook in de voedingsketen wordt er volop geëxperimenteerd met blockchain. De eerste resultaten tonen het potentieel, maar ook de valkuilen van de nieuwe technologie. Een voorbeeld uit Haïti.
Ontwikkelingslanden in het Zuiden kunnen hun voordeel doen bij het exporteren van hoogwaardige agrarische goederen. Maar al te vaak blijven ze opgezadeld met de ecologische en sociale nadelen van landbouwproductie. Een ding is zeker: het prijskaartje in de supermarkt weerspiegelt bijlange na niet de ware prijs van voeding. Betalen we binnenkort met z’n allen meer voor duurzame, gezonde producten met een minimale ecologische voetafdruk? Het heeft er alle schijn van.
In iets meer dan een decennium schopte quinoa het van armemenseneten voor de boeren in de Andes tot superfood voor de bewuste consument – niet alleen bij ons in het Westen, maar evengoed in de Andeslanden zelf. Productie, export en consumptie namen een hoge vlucht. Maar bracht de populariteit van het gewas ook welvaart voor de telers in de Andes? Een vraag voor Efrain Avendaño Torres, algemeen directeur Solid Food Peru.
We komen eiwitten te kort. En veel ook. Niet op ons bord – daar zit het wel snor – maar vooral in de veeteelt. Al die koeien, varkens, kippen en andere veedieren moeten hun dagelijkse portie eiwitten binnenkrijgen, maar op de Europese velden zijn niet veel eiwitgewassen meer te vinden. Dus voeren we massaal soja in. De EU wil de afhankelijkheid van ingevoerde eiwitten nu terugschroeven. Hoe? Ik zocht het uit.
Peulvruchten zijn een enorm waardevolle bron van plantaardige eiwitten en mineralen. Toch consumeren we ze wereldwijd relatief weinig - soja even buiten beschouwing gelaten. Een weinig sexy imago lijkt de oorzaak. Zonde. Want doordat peulvruchten zo goed droogte tolereren, kunnen ze een grote rol spelen bij het garanderen van voedselzekerheid in een veranderend klimaat. Maar dan is er wel meer onderzoek nodig.
