Tracés
Artikels
Community
Zoeken
Ook je steentje bijdragen?
Word lid
word lid
Vertrouwen is iets persoonlijk en ieder geeft er zijn eigen definitie aan. Meestal associëren we vertrouwen met vrienden en familie, maar zij zijn niet de enigen die we ons vertrouwen schenken. We vertrouwen erop dat de plaatselijke bakker ons favoriete brood heeft en dat de supermarkt altijd gevulde schappen heeft. Volgens journalist Marie Lödige is vertrouwen zelfs essentieel voor een duurzaam voedselsysteem.
Als een fervent voorstander van plasticvrije boodschappen, wilde journalist Madhura Rao weten wat supermarkten en lokale kruideniers ervan weerhoudt om plastic helemaal af te schaffen. Ze onderzocht of het redelijk is om van voedselproducenten te verwachten dat ze plastic inruilen voor duurzamere verpakkingen.
Tot voor kort was de overgrote meerderheid van de maatregelen om de klimaatopwarming af te remmen gericht op energieproductie en transport. Aangezien de voedselproductie en -consumptie verantwoordelijk zijn voor ongeveer ongeveer twintig procent van de uitstoot van broeikasgassen, vinden wetenschappers dat onze voeding meer aandacht verdient. Zo zou een koolstofbelasting op voedsel de enorme milieukost helpen drukken. Wat kunnen we leren van de koolstofbelastingen die voorgesteld worden in Groot-Brittanië?
Veel mensen kopen eiwitsupplementen als een snelle en gemakkelijke manier om hun eiwitinname te verhogen, of het nu om gezondheidsredenen is of om hun sportprestaties op te krikken. Maar er zijn veel verschillende soorten proteïnepoeder. Wat is de duurzaamste keuze?
Je hebt ze misschien al opgemerkt op een versmarkt of in de groentewinkel: grote groene vruchten die aan bananen doen denken, maar er uiteindelijk toch ietsje anders uitzien. De kans is groot dat het om bakbananen of 'plantains' ging, verwanten van de vertrouwde gele vrucht.
In het gloeiende frame van het scherm van mijn telefoon kijk ik hoe een tiener een shot Everclear maakt, een Amerikaanse soort graanalcohol met een alcoholpercentage van maar liefst 95%. Ze legt het neer, uitdrukkingsloos, kijkend in de camera en zegt: 'Nee, niets. Ik kan het niet proeven.' Huis-tuin-keuken-experimenten zoals dit zijn de afgelopen 12 maanden een trend geworden, een luchtige manier voor wie een van de vreemde symptomen van COVID-19 ervaart, om te bewijzen dat diens smaak- en reukvermogen echt weg is. Maar hoe komt het eigenlijk dat deze ziekte je zomaar van je smaakvermogen kan ontdoen?
In het debat over de duurzaamheid van de visserij wordt vaak met alarmerende statistieken gezwaaid. Soms wordt daarbij een doembeeld opgehangen van een sector die niet in staat is een antwoord te bieden op milieu- en sociale kwesties. De afgelopen decennia was die bezorgdheid zeker terecht. Hebben we intussen iets uit het verleden geleerd? En heeft de visserij een toekomst?
Heb je ooit oesters gecombineerd met kiwi? Of wat dacht je van kaviaar op een stukje witte chocolade? Deze combinaties klinken vreemd, maar er zit een wetenschap achter. Artificiële intelligentie (AI) dringt langzaam de gastronomische wereld binnen en herdefinieert de smaakervaring.
