Tracés
Artikels
Community
Zoeken
Ook je steentje bijdragen?
Word lid
word lid
Voor zo'n eenvoudig lijkende knol is de aardappel van grote invloed geweest op onze geschiedenis. Maar zullen ze dat in de toekomst ook blijven doen?
Als het gaat om wilde paddenstoelen, laat Europa een interessante tweedeling zien in de manier waarop de verschillende landen en culturen ze benaderen. Aan de ene kant zijn er de mycofielen - zij die ervan houden en ze waarderen, aan de andere kant zijn er de mycofoben, die er bang voor zijn. Waarom zijn sommige culturen bang geworden voor de eens zo vereerde wilde paddenstoelen? En hoe kunnen we door ons opnieuw te verbinden met onze landschappen ze weer leren waarderen?
Waar voedsel wordt verkocht wordt niet willekeurig beslist; er zijn veel factoren die bepalen waar je bepaalde levensmiddelen kunt kopen. Maar wat komt bij die beslissingen kijken, en welke gevolgen ze kunnen hebben voor ons eigen gedrag? In dit artikel belichten we hoe die onze gezondheid en de samenleving als geheel kunnen beïnvloeden, en zelfs betere voedselomgevingen kunnen creëren voor de toekomst.
Knapperig, slijmerig, kleverig, fluweelachtig - er is een heel lexicon van woorden om de verschillende texturen van voedingsmiddelen te beschrijven, die onze aangeboren honger naar contrast en variatie weerspiegelen. De markt voor voedingsmiddelen met textuur is naar schatting miljoenen dollars waard, en een verkeerde textuur kan leiden tot levenslange afkeer en afwijzing. En toch wordt de textuur vaak beschouwd als ondergeschikt aan smaak en geur als het erom gaat te genieten van wat we eten - maar is dat wel eerlijk?
Tegenwoordig neemt de inkomensongelijkheid in veel delen van de wereld toe. Zelfs in landen die als welvarend worden beschouwd, heeft niet iedereen gelijke toegang tot voedsel. Hier zijn enkele factoren die het voor sociaaleconomisch achtergestelde gemeenschappen nog moeilijker maken om toegang te krijgen tot gezond voedsel.
We gaan biologisch. Maar het is geen wondermiddel, zo stelt journaliste Silvia Lazzaris.
Toen onderzoekers van de Universiteit van Bergen Jessica Tengval en Jessica Fuller hun carrière begonnen op het raakvlak tussen wetenschap en beleid, was een van onze grootste uitdagingen het navigeren tussen de grijze lijnen tussen visserij en natuurbehoud. In de loop van hun opleiding en carrière kregen ze de indruk dat de verschillende agenda's van visserij- en natuurbeschermingsorganisaties nooit met elkaar in overeenstemming konden worden gebracht. Daarom vroegen zij zich af: 'hoe navigeren wij door de vaak tegenstrijdige boodschappen die van beide zijden kunnen komen? En hoe kunnen we de dichotomie ontmantelen die ons werd geleerd, namelijk dat visserijbeheer een industrie is die tegen natuurbehoud is - en omgekeerd?' In dit artikel doen ze een poging.
Hoewel woestijnvorming vaak ten onrechte wordt gezien als een natuurlijke uitbreiding van woestijnen, wordt woestijnvorming van ooit vruchtbare grond gezien als een van de dringendste milieuproblemen waarmee de moderne wereld wordt geconfronteerd, en treft het landbouwgrond en bodems over de hele wereld. Waardoor worden bodems aangetast en waartoe kan dit leiden als woestijnvorming niet wordt aangepakt?
