Tracés
Artikels
Community
Zoeken
Ook je steentje bijdragen?
Word lid
word lid
Eos Tracé brengt in kaart welke weg onze voeding aflegt: van teelt, verwerking, transport en consumptie tot afvalverwerking. Onze journalisten zoeken uit wat de impact is op het milieu en je gezondheid, de sociale aspecten en het dierenwelzijn. Met behulp van de wetenschap onderscheid je feiten van fabels. Zodat je het verhaal leert kennen, het ‘tracé’, achter dagelijkse producten zoals kippenvlees, drinkwater, koffie, chocolade, zalm en veel meer...
Frietjes, brood of een eitje... een leven zonder zout zou smaakloos zijn. We strooien er dan ook duchtig mee, zelfs meer dan gezond voor ons is. Maar wat weten we over de alomtegenwoordige smaakmaker? Hoe wordt het gewonnen en onder welke omstandigheden? Wat is het verschil tussen fijn zout, himalayazout of pakweg kala namak? Waarom zeggen we eigenlijk een 'snuifje' zout? En waar komt de uitdrukking 'iets met een korreltje zout nemen' vandaan? Je leest alles over dit witte goud in het Tracé van Zout.
De gemiddelde Vlaming eet per jaar 6,8 kilogram varkensvlees, in alle mogelijke vormen en bereidingen. Voordat het zover is groeit een big in 6 à 7 maanden uit tot een slachtrijp vleesvarken van 115 kilogram. Een groot deel van het varkensvlees dat in België wordt geproduceerd belandt overigens niet op binnenlandse borden, maar gaat het land uit, als karkas of in de vorm van vleeswaren. Meer weten over de weg die varkensvlees aflegt?
De meeste zalm die we eten is gekweekt in grote kooien of netten in zee. De kweek van zalm is de afgelopen jaren enorm gestegen, met name in Noorwegen en Chili. Vroeger kostte elke kilogram zalm (een roofvis) drie kilogram aan wilde vis. Inmiddels vervangen zalmkwekers een deel van de visolie en het vismeel in het voer door plantaardige bestanddelen. Gevolg is dat de hoeveelheid gezonde omega 3-vetzuren in gekweekte zalm de voorbije vijf jaar is gehalveerd.
Wie ooit de binnenkant van een kippenstal zag, weet dat er bij het pluimvee weinig ruimte is voor social distancing. Tegelijkertijd werken veehouders volgens strikte hygiënenormen. Maakt de geïndustrialiseerde veeteelt Europa kwetsbaar voor nieuwe pandemieën, of moeten we ons in de toekomst juist meer als varkens gedragen?
Het voedselbos steekt op steeds meer plaatsen de kop op. In Nederland staat het fenomeen zelfs op de politieke agenda. Met de Green Deal Voedselbossen hebben onder meer overheden en beleidsmakers zich uitgesproken om het areaal voedselbossen in Nederland flink te vergroten. Ook Vlaanderen krijgt langzaam maar zeker interesse. De vraag is: moeten we al die voedselbossen wel willen?
