Tracés
Artikels
Community
Zoeken
Ook je steentje bijdragen?
Word lid
word lid
Een slaatje staat haast synoniem voor gezonde voeding. Sla en andere bladgroenten bestaan voor meer dan negentig procent uit water. Het gewas bevat maar weinig van de drie grote groepen voedingsstoffen, met name calorieën, vetten en eiwitten. Wel zitten de bladeren vol met vezels. Die geven een gevoel van een volle maag, wat helpt voor mensen die willen afvallen. Ze dragen bij aan een goede spijsvertering en aan de werking van het darmstelsel.
Sla is rijk aan vitamine A. Een portie kan tot de helft van de dagelijks aanbevolen hoeveelheid bevatten, al zijn er verschillen tussen de variëteiten. In donkere en rode types sla zit meer betacaroteen, een chromoplast die de plant kleur geeft. Het is deze molecule, ook wel provitamine A genoemd, die ons lichaam omzet tot vitamine A. Die hebben we nodig voor de gezondheid van huid en haar, en voor de werking van het zicht. Sla en bladgroenten zijn verder een goede bron van vitamine K. Die speelt een rol in bloedstolling bij verwondingen, en bij de opbouw van botweefsel. In sla zitten verder vitamine C, ijzer, magnesium en vitamine B1, zij het in lagere concentraties.
Sla bevat ook een aantal phytochemicaliën. Fenolen bijvoorbeeld, stoffen die een plant produceert als reactie op stress, en verschillende types carotenoïden. Ook deze stoffen spelen een rol bij de werking van ons lichaam. Maar de claims die phytochemicaliën kankerwerende en andere gezondheidseigenschappen toedichten zijn niet bewezen. o De precieze rol van deze stoffen, hoe ons lichaam ze opneemt en verwerkt, vraagt verder onderzoek.
Sla en andere bladgroenten vormen een uitstekende bron van vitamine K, een stof essentieel voor bloedstolling bij wonden en bij de groei van botweefsel. Vitamine K bestaat in twee vormen, K1 of fytomenadion, en K2 of menaquinon. Vitamine K1 zit voornamelijk in groenten, K2 komt uit dierlijke producten, en wordt aangemaakt door bacteriën in ons darmstelsel. Dat vooral bladgroenten zoals sla voorzien in vitamine K1 is niet verwonderlijk. De stof komt voor in chloroplasten, de bladgroenkorrel waar fotosynthese plaatsvindt.
Vitamine K lost op in vet, in tegenstelling tot de meeste andere vitamines, die wateroplosbaar zijn. Ons lichaam slaat het op in vetweefsel en in de lever. De stof spoelt dus niet uit zoals wateroplosbare vitamines, waardoor er een risisco bestaat op een teveel. Dat kan gezondheidsproblemen opleveren. In praktijk komt een overdaad aan vitamine K door teveel bladgroenten te eten nauwelijks voor. Enkel in combinatie met bepaalde bloedverdunners kan teveel vitamine K voor problemen zorgen, omdat het de werking van deze medicatie tegengaat.
IJsbergsla is een relatief jonge slavariëteit die in de twintigste eeuw in de VS ontwikkeld werd. De knapperige sla met stevige bladeren blijft erg populair, maar heeft last van haar reputatie. IJsbergsla zou zo goed als geen voedingsstoffen bevatten, en niet meer zijn dan water met een velletje sla eromheen. Klopt het dat ijsbergsla zo weinig voedingswaarde heeft?
Net als andere variëteiten sla bevat ijsbergsla maar weinig van de grote drie types voedingsstoffen, namelijk koolhydraten, eiwitten en vetten. De sla bestaat voor maar liefst 96 procent uit water, wat weinig ruimte laat voor een grote voedingsdichtheid. Op vlak van micronutriënten zoals vitamines, mineralen en spoorelementen scoort ijsbergsla minder goed dan andere sla. Het gehalte aan vitamine C, K, en de mineralen calcium en ijzer ligt lager. IJsbergsla doet het al helemaal niet goed in vergelijking met bladgroenten die niet uit de slafamilie komen zoals spinazie of boerenkool. Behalve dat de soort zoveel water bevat, is de anatomie van ijsbergsla mogelijk een verklaring voor de lage voedingswaarde. Omdat de kroppen een gesloten structuur hebben, krijgt een groot deel van de binnenste bladeren maar weinig zonlicht, wat bijvoorbeeld de synthese van provitamine A niet ten goede komt.
Sla verlept snel, al zijn er verschillen tussen variëteiten. Een stevige, compacte krop ijsbergsla houdt het langer uit dan botersla bijvoorbeeld. Wie sla langer wil bewaren, kiest best voor een krop met een kluit. Die blijft tot een week goed. Voorgesneden sla in zakjes blijft ook langer goed, tenminste zolang de zak gesloten blijft. Daar zorgt de zuurstofarme atmosfeer binnen de zak voor. Die vervliegt echter meteen na opening. Wat ook helpt is om sla uit de buurt te houden van fruit. Veel vruchten, zoals bijvoorbeeld bananen, geven etheen af. Die molecule speelt een rol bij de rijping van fruit, maar zorgt er ook voor dat andere gewassen sneller bederven.
