Met 600 miljoen geproduceerde ton per jaar behoort rijst tot de grote drie van het basisvoedsel, samen met tarwe en maïs. In tegenstelling tot die twee, wordt rijst echter slechts voor een klein deel verhandeld. De meeste rijst is voor eigen consumptie van de producent. Waar het gaat om het aantal geconsumeerde calorieën is rijst zelfs het belangrijkste voedsel: een vijfde van alle door mensen geconsumeerde calorieën ter wereld bestaat uit rijst.
Rijstteelt is een zaak van kleinbedrijven die zich doorgaans verenigen in coöperatieven voor aankoop en organisatie van gedeelde infrastructuur zoals pompen en irrigatiekanalen. Die coöperatieven staan ook in voor de afname van de oogst en verdere doorverkoop. Het oogsten gebeurt hoofdzakelijk handmatig door de landbouwer zelf, en steeds vaker ook door seizoensarbeiders. De arbeidsomstandigheden in Thailand en India zijn vaak niet ideaal. Boeren bezitten meestal weinig land en weinig inkomsten door toedoen van tussenhandelaren. Ook gebruiken ze bestrijdingsmiddelen vaak onbeschermd en ondeskundig. In de Verenigde Staten wordt rijst vooral op industriële schaal geteeld.
In de supermarkt is rijst te vinden onder tal van benamingen: Thai Jasmin, Basmati, Pandan, Arborio, sushirijst en ga zo maar door. Dat zijn doorgaans commerciële benamingen die weinig relevantie hebben behalve om de consument een idee te geven van wat voor rijst het is: geurige rijst, kleefrijst, droge rijst, risottorijst of nog een andere rijstsoort.