Deze website gebruikt cookies. Ik ga akkoord met de privacy policy
OK
Sociaal

Meer en meer van 's werelds belangrijkste gewassen wordt niet langer geteeld om te voeden

Door de toenemende concurrentie voor veel van 's werelds belangrijkste gewassen worden steeds grotere hoeveelheden gebruikt voor andere doeleinden dan rechtstreekse voeding van mensen. Ze worden gebruikt voor het maken van biobrandstoffen, verwerkingsingrediënten zoals diermeel, gehydrogeneerde oliën en zetmeel, en worden op de wereldmarkten verkocht aan landen die het zich kunnen veroorloven om ervoor te betalen, zo schrijft onderzoeker Deepak Ray (University of Minesota).


The Conversation

The Conversation is een onafhankelijke, non-profit journalistieke website die nieuws en achtergrond afkomstig uit de academische gemeenschap publiceert.

In een onlangs gepubliceerde studie schatten mijn co-auteurs en ik dat in 2030 slechts 29 procent van de wereldwijde oogst van tien belangrijke gewassen rechtstreeks als voedsel zal worden geconsumeerd in de landen waar ze zijn geproduceerd, terwijl dat in de jaren zestig nog 51 procent was. We voorspellen ook dat, als gevolg van deze trend, de wereld waarschijnlijk niet een van de belangrijkste duurzame ontwikkelingsdoelstellingen zal halen: het beëindigen van de honger in 2030.

Nog eens zestien procent van de oogsten van deze gewassen in 2030 zal worden gebruikt als veevoer, samen met aanzienlijke delen van de gewassen die naar de verwerkende industrie gaan. Dit levert uiteindelijk eieren, vlees en melk op - producten die doorgaans worden gegeten door mensen met een midden- of hoger inkomen, en niet door mensen die ondervoed zijn. Diëten in arme landen zijn afhankelijk van basisvoedingsmiddelen zoals rijst, maïs, brood en plantaardige oliën.

De door ons bestudeerde gewassen - gerst, maniok, maïs, oliepalm, koolzaad (canola), rijst, sorghum, sojabonen, suikerriet en tarwe - zijn samen goed voor meer dan tachtig procent van alle calorieën uit geoogste gewassen. Uit onze studie blijkt dat de calorieproductie van deze gewassen tussen de jaren zestig en 2010 met meer dan tweehonderd procent is toegenomen.

Vandaag neemt de oogst van gewassen voor verwerking, export en industrieel gebruik echter sterk toe. We schatten dat tegen 2030 de verwerking, export en industrieel gebruik van gewassen waarschijnlijk vijftig procent van de wereldwijd geoogste calorieën zullen uitmaken. Als we de calorieën toevoegen die opgesloten zitten in gewassen die als diervoeder worden gebruikt, berekenen we dat tegen 2030 ruwweg zeventig procent van alle geoogste calorieën van deze top tien-gewassen naar andere toepassingen zal gaan dan rechtstreeks hongerige mensen voeden.

Wereldkaarten tonen wereldwijd toenemend gebruik van gewassen voor niet-voedingsdoeleinden.

Deze twee kaarten laten zien hoe het gebruik van tien belangrijke voedingsgewassen is veranderd tussen de jaren 1960 en 2010. In gebieden die veranderen van blauw en groen naar rood en paars, worden gewassen in toenemende mate gebruikt voor voedselverwerking, export en industrieel gebruik (aangeduid met 'overig'). Een hectare is gelijk aan ongeveer 2,5 acres. Ray et al., 2022, CC BY-ND

Ten dienste van de welgestelden, niet van de armen

Deze ingrijpende veranderingen laten zien hoe en waar de landbouw en de agro-industrie inspelen op de groei van de mondiale middenklasse. Naarmate de inkomens stijgen, vragen mensen meer dierlijke producten en gemakkelijk te verwerken voedingsmiddelen. Zij gebruiken ook meer industriële producten die plantaardige ingrediënten bevatten, zoals biobrandstoffen, bioplastics en farmaceutische producten.

Veel gewassen die worden geteeld voor export, verwerking en industrieel gebruik zijn speciaal veredelde variëteiten van de tien belangrijkste gewassen die we hebben geanalyseerd. Zo is slechts ongeveer één procent van de maïs die in de VS wordt verbouwd suikermaïs, het type dat mensen vers, bevroren of in blik eten. De rest is meestal veldmaïs, dat wordt gebruikt voor de productie van biobrandstoffen, diervoeder en levensmiddelenadditieven.

Gewassen die voor deze doeleinden worden geteeld, produceren meer calorieën per landeenheid dan maïs die wordt geoogst voor rechtstreeks gebruik als voedsel, en dat verschil wordt steeds groter. In onze studie hebben we berekend dat gewassen voor industrieel gebruik al twee keer zoveel calorieën opleveren als gewassen die worden geoogst voor directe voedselconsumptie, en hun opbrengst neemt nog eens 2,5 keer zo snel toe.

De hoeveelheid eiwitten per landeenheid van verwerkte gewassen is twee keer zo groot als die van voedingsgewassen, en neemt 1,8 keer zo snel toe als die van voedingsgewassen. Gewassen die worden geoogst voor directe voedselconsumptie hebben bij alle metingen de laagste opbrengsten en de laagste verbeteringspercentages gehad.

Mirko Fabion - Unsplash

Meer voedsel telen dat de hongerigen voedt

Wat betekent dit voor het terugdringen van de honger? We schatten dat de wereld tegen 2030 genoeg calorieën zal oogsten om de verwachte bevolking te voeden, maar dat het grootste deel van die gewassen niet voor directe voedselconsumptie zal worden gebruikt.

Volgens onze analyse zullen 48 landen binnen hun grenzen niet genoeg calorieën produceren om hun bevolking te voeden. De meeste van deze landen liggen in Afrika bezuiden de Sahara, maar er zijn ook Aziatische landen zoals Afghanistan en Pakistan en Caribische landen zoals Haïti.

Wetenschappers en landbouwdeskundigen hebben gewerkt aan het verhogen van de productiviteit van voedselgewassen in landen waar veel mensen ondervoed zijn, maar de winst is tot nu toe niet voldoende geweest. Er zijn misschien manieren om rijkere landen ertoe over te halen meer voedselgewassen te verbouwen en die extra productie naar ondervoede landen te leiden, maar dat zou een kortetermijnoplossing zijn.

Mijn collega's en ik zijn van mening dat het bredere doel moet zijn om in landen met voedselonzekerheid meer gewassen te verbouwen die rechtstreeks als voedsel worden gebruikt, en de opbrengst daarvan te verhogen. Het uitbannen van armoede, de belangrijkste duurzame ontwikkelingsdoelstelling van de VN, zal landen die niet genoeg voedsel kunnen produceren om in hun binnenlandse behoeften te voorzien, ook in staat stellen voedsel van andere leveranciers te importeren. Zonder meer aandacht voor de behoeften van de ondervoede mensen in de wereld, zal het uitbannen van honger een ver doel blijven.

Dit artikel is een vertaling van The Conversation. De auteur is Deepak Ray (University of Minnesota).

Bronvermelding