Tracés
Artikels
Community
Zoeken
Ook je steentje bijdragen?
Word lid
word lid
In de loop der generaties zijn landbouwbedrijven groter, geïndustrialiseerder en efficiënter geworden, maar door ons voedsel op nieuwe manieren te verbouwen en te distribueren - of gewoon door terug te gaan naar de oude manier van doen - kunnen we gemeenschappen dichter bij elkaar brengen en mensen dichter bij hun voedsel brengen. Hier zijn zeven alternatieve manieren van landbouw die helpen gemeenschappen op te bouwen en mensen samen te brengen - en daarbij ook nog duurzame producten verbouwen.
Community Supported Agriculture (of CSA) programma's stellen lokale gemeenschappen in staat te delen in de verantwoordelijkheden en risico's van het boerenbedrijf, en in ruil daarvoor een deel van de opbrengst op te eisen. CSA's kunnen vele vormen aannemen: burgers kunnen bijvoorbeeld investeren en een klein eigendomsbelang nemen in een lokale boerderij, of hun tijd als vrijwilliger bijdragen in ruil voor een deel van de oogst. Deze regelingen hebben tot doel de consumenten dichter bij hun voedsel en de productie ervan te brengen en tegelijk de landbouwers te helpen bij de integratie in hun lokale gemeenschappen en zich te beschermen tegen het risico van inkomensverlies als gevolg van slechte oogsten.
De ruimte in steden is misschien beperkt, maar waar een wil is, is een weg - en de laatste jaren hebben stedelingen in recordaantallen hun toevlucht genomen tot daktuinen en balkons om hun eigen voedsel te verbouwen. Het aantal geregistreerde bijenhouders in Londen heeft nu een recordhoogte bereikt - sommige wetenschappers vrezen zelfs dat het zo populair aan het worden is dat de stad zonder nectar komt te zitten. Ondertussen herbergt de Parijse Expo Porte de Versailles nu 's werelds grootste stedelijke dakboerderij, die elke dag honderden kilo's fruit, groenten en specerijen produceert in het hart van de Franse hoofdstad.
Herbebossing van het Amazonewoud is op zich al een enorme opgave, maar Camino Verde ging nog een stap verder door naast de bossen ook de gemeenschappen in het Amazonegebied te verjongen. Deze Peruaanse organisatie plantte een aantal waardevolle lokale soorten zaailingen en betrok vervolgens lokale boeren bij het proces door hen te trainen in het duurzaam oogsten van producten uit het bos en hen in contact te brengen met nieuwe markten - waardoor nieuwe kansen voor lokale gemeenschappen werden gecreëerd terwijl de bossen werden hersteld.
Van groot tot klein, overal hebben mensen besloten dat landbouw niet langer alleen iets is voor het platteland. Volkstuinen in steden zijn nu een alledaags verschijnsel, maar sommigen zijn nog een stap verder gegaan: Het "Huerto Tlatelolco"-programma van CultiCuidad heeft bijvoorbeeld een verwaarloosd en ongebruikt deel van Mexico City omgetoverd tot een bloeiende stadsboerderij. Nu worden er bezoeken gebracht aan schoolkinderen om hen te helpen over landbouw te leren zonder de stad te hoeven verlaten en worden er opleidingsworkshops georganiseerd voor degenen die elders in de stad hun eigen stadsboerderijen willen opzetten - naast (natuurlijk) het exploiteren van een markt waar hun producten worden verkocht!
In theorie zou een kleiner aantal actoren in de toeleveringsketen moeten betekenen dat de boeren een groter deel van de door de consumenten betaalde prijs ontvangen. Sommige organisaties omarmen daarom 'directe handel' door hun grondstoffen alleen rechtstreeks te kopen van boeren met wie ze een vaste relatie hebben - wat kan resulteren in voedsel van hogere kwaliteit en een betere deal voor de boeren. Coup de Chocolat is zo'n (chocolade)bedrijf, dat al zijn cacaobonen rechtstreeks van Colombiaanse boeren betrekt, zonder gebruik te maken van tussenpersonen - en alles van Colombia naar hun fabriek in België brengt met koolstofvrije zeilboten en fietsen, voor de goede orde!
Vluchtelingen kunnen afhankelijk zijn van giften van hulpprogramma's en hulporganisaties om voedsel op tafel te krijgen - maar een door UNHCR gesteund initiatief in de Democratische Republiek Congo heeft voor een andere aanpak gekozen door Zuid-Soedanese vluchtelingen samen te brengen met Congolese boeren om samen het land te bewerken, verse producten te oogsten en op lokale markten te verkopen, en de uiteindelijke winst te delen.
Van Berlijn tot Singapore brengen stadsboeren planten en vissen samen om stedelijke aquaponics-boerderijen te creëren. Het door de vissen geproduceerde afval (samen met niet opgegeten voer) dient als meststof voor de planten, die op hun beurt het water reinigen terwijl ze de voedingsstoffen opnemen die ze nodig hebben om te groeien. Het resulterende schone water kan vervolgens worden gerecirculeerd naar de vistanks, waardoor een circulair productiesysteem ontstaat dat perfect geschikt is voor stedelijke omgevingen waar het verkrijgen van meststoffen en het lozen van afvalwater veel problematischer kan zijn dan op traditionele boerderijen.
Dit artikel verscheen eerder in het Engels op de website van onze partner FoodUnfolded: https://www.foodunfolded.com/article/7-alternative-ways-to-grow-food-and-community. De auteur is Aran Shaunak.
