Deze website gebruikt cookies. Ik ga akkoord met de privacy policy
OK
Milieu

Het is rijk aan vitaminen en mineralen, maar er zijn meer redenen waarom westerlingen meer zeewier zouden moeten eten

Eetbare zeewieren en algen - of zeegroenten - zijn een groep waterplanten die in de oceaan voorkomen. Kelp, dulse, wakame en zeedruiven zijn allemaal soorten zeewier die worden gebruikt in gerechten op basis van zeewier. En ook wij westerlingen zouden ze meer moeten eten, zeggen onderzoekers Rochelle Embling en Laura Wilkinson van de University of Swansea.

The Conversation

The Conversation is een onafhankelijke, non-profit journalistieke website die nieuws en achtergrond afkomstig uit de academische gemeenschap publiceert.

Hoewel het eten van zeewier vooral gebruikelijk is in Aziatische landen, wint zeewier tegenwoordig sterk aan populariteit als ingrediënt in een hele reeks voedingsmiddelen en dranken. Dit geldt met name voor sushi, waar nori-zeewier wordt gebruikt als eetbare wrap voor groente-, vis- en rijstvullingen.

Uit ons onderzoek blijkt dat mensen in het Verenigd Koninkrijk, net als consumenten in andere westerse landen, minder vertrouwd zijn met zeewier als ingrediënt. Dit is belangrijk omdat voedselneofobie (het willen vermijden van nieuwe voedingsmiddelen) consumenten ervan kan weerhouden nieuwe producten te proberen.

"Stinkend, zout, slijmerig"

En voor zeewier in het bijzonder kunnen de eerste indrukken minder aantrekkelijk zijn wanneer ze in verband worden gebracht met de plant die op onze stranden is aangespoeld. Veel deelnemers aan ons onderzoek stelden zich zeewier bijvoorbeeld voor als "stinkend", "zout" en "slijmerig".

Desondanks hebben veel Europese landen een geschiedenis van zeewierconsumptie. Een voorbeeld hiervan is laverbread, een hartige puree gemaakt van laverwier, dat samen met andere zeevruchten wordt gegeten als onderdeel van de Welshe keuken. Een zoet alternatief is carrageenpudding, een geleiachtig dessert gemaakt van carrageenwier (ook bekend als Iers mos).

Deze traditionele consumptie van zeewier blijft vandaag echter enigszins niche. En met uitzondering van sushi is de consumptie van zeewier in de meeste westerse landen relatief laag. In een recente studie onderzochten we hoe consumenten zeewier en potentiële voedingsproducten (die met zeewier kunnen worden aangevuld) beoordelen wanneer ze aan het eten ervan denken. We ontdekten dat mensen verwachtten dat zeewierproducten (zoals zeewierburgers) aantrekkelijker zouden zijn dan zeewier als een algemene voedselbron.

James Lee - Unsplash

Gezond en duurzaam

Aangezien de deelnemers al verwachtten dat zeewierproducten gezond en duurzaam waren, waren deze kenmerken minder belangrijk voor hun acceptatie van zeewier. Smaak en bekendheid waren de twee factoren die de grootste invloed hadden op de bereidheid van de deelnemers om voedingsmiddelen op basis van zeewier te proberen en te kopen.

Dit is nuttig omdat zeewier een zeer veelzijdige en voedzame voedselbron is die ons dieet ten goede kan komen. Zeewier is vaak rijk aan vezels en bevat veel vitaminen en mineralen. Dit geldt ook voor jodium en vitamine B12, die in vegetarische en veganistische diëten kunnen ontbreken.

En zeewier kan aan allerlei producten worden toegevoegd vanwege de smaak, maar ook om soepen dikker te maken of de textuur van ijs te stabiliseren. Aangezien zeewier een umami-smaak heeft, geven veel chef-koks ook de voorkeur aan zeewier als een manier om de diepte van de smaak in hun gerechten te versterken.

Klimaatvriendelijk voedsel

Nadenken over wat we eten is een belangrijk milieugerelateerd gesprekspunt geworden. Nu meer en meer mensen proberen minder vlees en zuivel te eten, zien we een toename van de consumptie van plantaardige producten (waaronder hamburgers, nuggets en worstjes), plantaardige melk (soja-, amandel-, rijst- en havermelk) en andere zuivelalternatieven (zoals zuivelvrije yoghurt en kaas).

Op de huidige markt wordt plantaardig "vlees" meestal gemaakt van soja, met andere plantaardige eiwitten zoals erwten, champignons en tarwe. Belangrijk is dat zeewier en algen een waardige aanvulling op deze lijst kunnen vormen. Hoewel het eiwitgehalte van zeewier per soort verschilt (vooral tijdens het productieproces), kan het eiwitgehalte oplopen tot 25% van het drooggewicht bij groenwieren en 47% bij roodwieren.

Dit betekent dat zeewier kan worden gebruikt om het voedingsgehalte van eiwitalternatieven aan te vullen. Zeewier bevat met name vaak weinig natrium. Aangezien het zoutgehalte van plantaardige vleesproducten hoger kan zijn dan dat van soortgelijke producten, zouden zeewieren kunnen worden gebruikt als alternatief voor zout, waardoor ze gezonder en lekkerder worden.

Chris Stenger - Unsplash

Duurzame landbouw

Zeewier biedt ook mogelijkheden voor duurzame landbouw langs de kustlijn van het Verenigd Koninkrijk. In vergelijking met andere plantaardige alternatieven onderscheiden ze zich door hun vermogen om zonder zoet water of meststoffen te groeien en niet te concurreren om ruimte op het land.

Uit ons onderzoek blijkt ook dat meer smaakgerichte taal op de verpakking (heerlijk, warm, rijk) en receptideeën voor consumenten (zeewier als bijgerecht serveren) een belangrijke marketingstrategie kunnen zijn als toekomstige zeewierproducten een nieuw publiek willen bereiken.

Er zijn nog enkele belemmeringen die we in overweging moeten nemen. Zeewier kan bijvoorbeeld, net als ander plantaardig alternatief voedsel, duurder zijn en is in de winkel beperkt verkrijgbaar in vergelijking met online. En omdat de voedingsstoffen in zeewier worden beïnvloed door het water waarin het groeit, kan het eten van te veel zeewier of het eten van zeewier uit ongereguleerde bronnen gevolgen hebben voor de voedselveiligheid.

Al met al zijn er echter genoeg redenen waarom zeewier een geweldig voedingsmiddel voor de toekomst is.

Dit artikel is een vertaling van The Conversation. De auteurs zijn Rochelle Embling en Laura Wilkinson (University of Swansea).

Bronvermelding